Tabletki Oxandrolone USP 100 kart x 10 mg

– 100 tabletek
-10mg/1tab
– Laboratoria Genesis
– substancja chemiczna : Oxandrolone

Anavar był starą amerykańską marką doustnego steroidu oxandrolone, po raz pierwszy wyprodukowanego w 1964 roku przez producenta leków Searle. Został zaprojektowany jako wyjątkowo łagodny anabolik, który może być nawet bezpiecznie stosowany jako stymulator wzrostu u dzieci. Od razu przychodzi na myśl standardowe zmartwienie „sterydy hamują wzrost”. Ale to właśnie nadmiar estrogenu wytwarzanego przez większość sterydów jest winowajcą, podobnie jak jest to powód, dla którego kobiety przestają rosnąć wcześniej i mają niższy średni wzrost niż mężczyźni. Oxandrolone nie aromatyzuje, a zatem anaboliczne działanie związku może faktycznie sprzyjać wzrostowi liniowemu. Kobiety zwykle dobrze tolerują ten lek w niskich dawkach, a kiedyś był przepisywany w leczeniu osteoporozy. Kiedy opinie na temat sterydów zaczęły się zmieniać w latach 80., recepty na oxandrolone zaczęły spadać. Opóźniona sprzedaż prawdopodobnie doprowadziła Searle do zaprzestania produkcji w 1989 roku i do niedawna zniknęła z amerykańskich aptek. Tabletki Oxandrolone są ponownie dostępne w Stanach Zjednoczonych przez BTG, nosząc nową markę Oxandrin. BTG nabyło prawa do leku od Searle i jest on teraz produkowany w nowym celu leczenia zespołu wyniszczenia związanego z HIV/AIDS.

Anavar to łagodny anabolik o niskiej aktywności androgennej. Jego zmniejszona aktywność androgenna wynika z faktu, że jest pochodną dihydrotestosteronu (DHT). Chociaż można by pomyśleć, że to uczyniłoby go bardziej androgennym sterydem, w rzeczywistości tworzy on steryd, który jest mniej androgenny, ponieważ jest już „5-alfa zredukowany”. Innymi słowy, nie ma zdolności do interakcji z enzymem 5-alfa reduktazy i przekształcenia się w silniejszą formę 'dihydro°.To prosta kwestia, gdzie steryd może zostać wzmocniony w organizmie, a z oxandrolonem nie mamy takiego samego potencjału jak testosteron, który jest kilkakrotnie bardziej aktywny w tkankach reagujących na androgeny w porównaniu z tkanką mięśniową ze względu na jego konwersję do DHT. Esencja oxandrolonu ma zrównoważony poziom siły działania zarówno w tkankach mięśniowych, jak i androgennych, takich jak skóra głowy, skóra i prostata. Jest to podobna sytuacja, jak w przypadku Primobolanu i Winstrolu, które również pochodzą z dihydrotestosteronu, ale nie są znane jako substancje bardzo androgenne.

Ten steryd działa dobrze w promowaniu siły i dwoistości przyrostów masy mięśniowej, chociaż jego łagodny charakter sprawia, że ​​jest mniej niż idealny do celów łączenia. Wśród kulturystów jest najczęściej stosowany w fazach cięcia, kiedy problemem jest zatrzymanie wody. Standardowa dawka dla mężczyzn mieści się w zakresie 20-50 mg dziennie, co powinno dawać zauważalne rezultaty. Można go dalej łączyć z anabolikami, takimi jak Primobolan i Winstrol, aby uzyskać twardszy, bardziej zdefiniowany wygląd bez dodatkowej retencji wody. Takie kombinacje są bardzo popularne i mogą radykalnie poprawić sylwetkę pokazu. Można też dodać silne niearomatyzujące androgeny, takie jak Halotestin, Proviron czy trenbolon. W tym przypadku androgen naprawdę pomaga stwardnieć mięśnie, jednocześnie stwarzając warunki sprzyjające redukcji tkanki tłuszczowej. Niektórzy sportowcy decydują się na włączenie oxandrolonu do stosów na masę, ale zwykle ze standardowymi lekami na masę, takimi jak testosteron lub Dianabol. Zwykłym celem w tym przypadku jest dodatkowy przyrost siły, a także bardziej jakościowy wygląd masy androgenów. Kobiety, które obawiają się maskulinizującego działania wielu sterydów, będą całkiem komfortowo używać tego leku, ponieważ jest to bardzo rzadko obserwowane przy niskich dawkach. Tutaj dzienna dawka 5 mg powinna spowodować znaczny wzrost bez zauważalnych androgennych skutków ubocznych innych leków.Chętne kobiety mogą chcieć dodać łagodne anaboliki, takie jak Winstrol, Primobolan lub Durabolin. W połączeniu z takimi anabolikami użytkownik powinien zauważyć szybsze, wyraźniejsze efekty budowania mięśni, ale może również zwiększyć prawdopodobieństwo nagromadzenia androgenów.

Badania z użyciem niskich dawek tego związku odnotowują minimalne zakłócenia w naturalnej produkcji testosteronu. Podobnie, gdy jest stosowany samodzielnie w małych ilościach, zazwyczaj nie ma potrzeby stosowania leków pomocniczych, takich jak Clomid/Nolvadex lub HCG. Ma to wiele wspólnego z faktem, że nie przekształca się w estrogen, o którym wiemy, że ma niezwykle głęboki wpływ na produkcję hormonów endogennych. Bez estrogenu wywołującego negatywne sprzężenie zwrotne, wydaje się, że zauważamy wyższy próg przed zauważeniem zahamowania. Ale przy wyższych dawkach, oczywiście, tłumienie naturalnego poziomu testosteronu będzie nadal występować w przypadku tego leku, podobnie jak w przypadku każdego sterydu anabolicznego / androgennego, i dlatego wymaga terapii po cyklu, aby przywrócić HPTA.

Anavar jest również doustnym sterydem 17alfa alkilowanym, niosącym zmianę, która obciąży wątrobę. Należy jednak podkreślić, że pomimo tej zmiany oxandrolon jest na ogół bardzo dobrze tolerowany. Podczas gdy testy enzymów wątrobowych czasami wykazują podwyższone wartości, rzeczywiste uszkodzenia spowodowane tym steroidem zwykle nie stanowią problemu. Bio-Technology General stwierdza, że ​​oxandrolone nie jest tak intensywnie metabolizowany przez wątrobę, jak inne doustne preparaty l7aa, o czym świadczy fakt, że prawie jedna trzecia związku jest nadal nienaruszona, gdy jest wydalana z moczem. Może to mieć związek ze zrozumiałą łagodniejszą naturą tego środka (w porównaniu z innymi doustnymi 17aa) pod względem hepatotoksyczności. Jedno z badań porównujących działanie oxandrolonu do innych środków, w tym metylotestosteronu, norethandrolonu, fluoksymesteronu i metAndriolu, wyraźnie potwierdza ten pogląd.Tutaj wykazano, że oxandrolone powoduje najniższą retencję sulfobromoftaleiny (BSP, marker stresu wątrobowego) wśród wszystkich badanych alkilowanych doustnych. 20mg oxandrolonu w rzeczywistości powodowało 72% mniej retencji BSP niż równa dawka fluoksyrnesteronu, co jest znaczącą różnicą, ponieważ mają taką samą toksyczną zmianę wątroby. Dzięki takim odkryciom, w połączeniu z faktem, że sportowcy rzadko zgłaszają problemy z tym lekiem, większość czuje się komfortowo, wierząc, że jest on znacznie bezpieczniejszy w użyciu podczas dłuższych cykli niż większość innych doustnych preparatów z tym rozróżnieniem. Chociaż może to być prawdą, nadal nie można wykluczyć ryzyka uszkodzenia wątroby, szczególnie przy wyższych dawkach.

W pewnym momencie oxandrolon był również postrzegany jako możliwy lek dla osób cierpiących na zaburzenia wysokiego cholesterolu lub trójglicerydów. Wczesne badania wykazały, że jest on zdolny do obniżania wartości całkowitego cholesterolu i trójglicerydów u niektórych typów pacjentów z hiperlipidemią, co początkowo uważano za oznaczające potencjał tego leku jako środka hipolipidowego (obniżającego poziom lipidów). Po dalszych badaniach okazuje się jednak, że chociaż stosowanie tego leku może być powiązane z obniżeniem wartości całkowitego cholesterolu, to dochodzi do redystrybucji w stosunku dobrego (HDL) do złego (LDL) cholesterolu, zazwyczaj zmieniając wartości w niekorzystny kierunek. To oczywiście neguje jakikolwiek pozytywny wpływ, jaki lek może mieć na triglicerydy lub całkowity cholesterol, i w rzeczywistości czyni go niebezpieczeństwem pod względem ryzyka sercowego, gdy jest przyjmowany przez dłuższy czas. Dziś rozumiemy, że jako grupa sterydy anaboliczno/androgenne powodują bardzo niekorzystne zmiany w profilu lipidowym i nie są tak naprawdę przydatne w zaburzeniach metabolizmu lipidów. Jako doustny steryd alkilowany c17 alfa, oxandrolon jest prawdopodobnie nawet bardziej ryzykowny w użyciu niż wstrzykiwany estryfikowany zastrzyk, taki jak testosteron lub nandrolon pod tym względem.